Τα περιστατικά για τους εθελοντές ποτέ δε σταματούν,όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν στειρώνουν και έτσι γεμίζουμε αδέσποτα,για όσο αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι τα πετούν στους κάδους των σκουπιδιών,για όσο ακρωτηριάζουν δύστυχα πλάσματα που δεν έφταιξαν σε τίποτα.
– Ακολουθούν μερικές ευαίσθητες εικόνες από περιστατικά –
Απρίλιος – Αύγουστος ,ίσως και οι πιο δύσκολοι μήνες κάθε έτους,γεννήσεις πολλές άρα και κουτάβια πεταμένα.Βρήκαμε κουτάβια πεταμένα στο γκρεμό,μέσα σε τσουβάλια,έξω από τα σκουπίδια ,μέσα στα σκουπίδια,σε πάρκινγκ μέσα στον ήλιο.Οι εικόνες δύσκολες,οι δυνατότητές μας περιορισμένες,κι όμως βρέθηκαν εθελοντές,άνθρωποι που ευαισθητοποιήθηκαν,παιδιά ακόμα και τα φρόντισαν και τα φροντίζουν όσο μπορούν,μετά τα κλάματα ελπίζουμε να έρθουν χαρές και γέλια,ελπίζουμε και εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο να στειρώσεις το ζώο σου,αν δεν το έχεις κάνει,να μιλήσεις στο γείτονα,το φίλο και γνωστό σου για την αναγκαιότητα της στείρωσης,είσαι κρίκος της αλυσίδας μας,μην το ξεχνάς. Δίπλα μας βρίσκονται οι άνθρωποι που προκαλούν δυστυχία.
Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, βρέθηκαν ζώα τραυματισμένα,ζώα με ψώρα,με προβλήματα όρασης, δεν υπολογίσαμε καύσωνα,μέρες με βροχή και μοιράστηκαν χάπια και έγιναν ενέσεις όπου χρειαζόνταν και όπου ήταν δυνατό να συμβεί. Το χειρότερο όμως έπρεπε να το δούμε.
Αρχές Απριλίου –Ένα πρωινό της Μ.Εβδομάδας των Παθών,τότε αποφάσισε κάποιος συμπολίτης μας να ακρωτηριάσει ένα αδέσποτο. Η Τζίνα από το Διακοπτό, που φροντιζόταν για χρόνια εκεί στη γειτονιά της. Της κατακρεούργησαν το πόδι, τόσο άσχημα , προφανώς χωρίς νάρκωση με κάποιο μπαλτά ή κάτι αντίστοιχο, που έχασε μέρος από ιστό,ακόμα και οστό. Ο άνθρωπος που την φρόντιζε την πήγε αμέσως στο γιατρό,έλαβε τις πρώτες βοήθειες ,συνεργάσιμη και υπομονετική παρόλο τον πόνο της και λίγες μέρες μετά μπήκε για το χειρουργείο του ακρωτηριασμού. Το χειρουργείο πήγε καλά,με ένα αρκετά μεγάλο κόστος,που ο σύλλογος μας ανέλαβε χωρίς δεύτερη σκέψη,υπήρξαν και κάποιοι που βοήθησαν οικονομικά για αυτό και τους ευχαριστούμε,η Τζίνα χωρίς να έχει πια την ευχέρεια κίνησης και ως τρίποδη πλέον δεν μπορεί να επιστρέψει στο δρόμο, έτσι ο Κώστας ο άνθρωπος που την φρόντιζε επέλεξε να την πάρει σπίτι του μαζί με τα άλλα του σκυλάκια και να ζήσει ευτυχισμένη προσπαθώντας να την κάνει να ξεχάσει αυτό που πέρασε. Να σημειώσουμε εδώ πως τα τριποδάκια,ή ένα πλασματάκι που δεν βλέπει δεν υστερεί σε τίποτα από ενέργεια ,χαρά και παιχνίδι,τα ζώα έχουν μια μοναδική ικανότητα προσαρμογής,αν έχουν την αγάπη σας και την αποδοχή σας μπορούν να σας εκπλήξουν με το πόσο εύκολα μπορούν να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα.
Τέλη Μαίου – Ένας γατούλης πυροβολημένος με αεροβόλο στο κεφάλι χωρίς μάτια και σε διάφορες μεριές του σώματός του εστίες μολυσμένες γεμάτες σκουλήκια..είναι ότι πιο δύσκολο και ότι πιο βάναυσο είδαν τα μάτια μας.Μια ιστορία που δεν είχε καλό τέλος,που δεν προλάβαμε να βοηθήσουμε αφου επί 24 ώρες ο γάτος βρισκόταν ακίνητος στην μέση ενός στενού,με σπίτι δεξιά και αριστερά,χωρίς έναν άνθρωπο να δώσει έστω λίγο νερό,ειδοποιηθήκαμε πολύ αργότερα και αφού δεν βρήκαμε άνθρωπο ,γιατί απήχε από το κέντρο της πόλης περίπου 10χλμ,μετέβησαν εθελοντές στις 3 η ώρα τα ξημερώματα να βοηθήσουν το άτυχο ζωντανό,μέχρι εκείνη τη στιγμή μας ειχαν πεί για ένα γάτο ακίνητο,πιθανόν χτυπημένο από αμαξί,που δεν μπορεί να κινηθεί,αλλά με αισθήσεις όχι αυτό που αντικρύσαμε.Το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν η μεταφορά στον κτηνίατρο δεν υπήρχε ελπίδα επιβιώσης δυστυχώς…Και αναρωτιέσαι αυτό που αναρωτιέμαι,τι είναι ικανός να κάνει αυτός ο άνθρωπος που προχώρησε σε μια τέτοια πράξη.
Είναι στιγμές που ακόμα και οι εθελοντές δεν μπορούν να βοηθήσουν,ίσως γιατί ειδοποιήθηκαν αργά ,ίσως γιατί κανένας δεν πρόσφερε ένα αυτοκίνητο για την μεταφορά,αλλά και πάλι σε κάποιες περιπτώσεις προσέφεραν την αξιοπρέπεια να μην πεθάνει ένα πλάσμα που ήδη έχει υποφέρει πολύ μόνο του και αβοήθητο στο δρόμο,σαν σκουπίδι.Να έχει τη δυνατότητα να εξεταστεί από ένα γιατρό,να πιεί λίγο νεράκι,να του χαιδέψει κάποιος το κεφάλι να μην φύγει φοβισμένο.
Ιούνιος – Και έτσι ξαφνικά η Σάνυ βρέθηκε μπροστά μας..μια φοβισμένη κυνηγοσκυλίτσα,αποπροσανατολισμένη,πεινασμένη με τεράστιους όγκους να κρέμονται από τα στήθη της,από τις πολλές γέννες.Προσπαθήσαμε να την ταίσουμε ,να της βάλουμε νερό ,έφαγε λίγο και πανικόβλητη έφυγε ,εξαφανίστηκε,εντοπίστηκε ευτυχώς λίγες μέρες μετά από την Ολυμπία οδό και με τη βοήθεια της τροχαίας Αιγίου και εθελοντή μας ήρθε στα χέρια μας,μεταφέρθηκε στο κτηνιατρείο και παρά τις υπέρογκες οφειλές μας στειρώθηκε,καθαρίστηκε και αφαιρέθηκαν οι όγκοι.Ένα από τα πίο σημαντικά περιστατικά που ανέλαβε ο Φιλοζωικός Σύλλογος Αιγιάλειας,να σημειώσουμε πως κ εδώ βρέθηκαν 2,3 άνθρωποι που θέλησαν να συμμετέχουν στα έξοδα του χειρουργείου και τους ευχαριστούμε.
Όλα τα παραπάνω περιστατικά, μας έχουν διδάξει πολλά,πόσο άκαρδος και κακός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος και πόσο σπλαχνικός ένας άλλος.Μακάρι στο μέλλον να αντιμετωπίζαμε λιγότερα από τα παραπάνω περιστατικά,αλλά τα στατιστικά δυστυχώς δείχνουν το αντίθετο.Είναι πολύ σημαντική η ενημέρωση γι’αυτό μιλήστε στους γνωστούς σας,ρωτήστε εμάς για όποια απορία έχετε,βοηθήστε ένα αδέσποτο που θα βρεθεί στο δρόμο σας.Εμείς είμαστε εδώ και θα παραμείνουμε για όσο έχουμε αντοχές,χρειαζόμαστε τους υπόλοιπους κρίκους δηλαδή εσάς για να μεγαλώσει η αλυσίδα μας και να γίνει όσο πιο δυνατή γίνεται.
Τέλος ας ευχηθούμε λιγότερα δυσάρεστα περιστατικά και καλό καλοκαίρι σε όλους σας!
Με εκτίμηση , οι εθελοντές του Φιλοζωικού Συλλόγου Αιγιάλειας !