Ήμουν ακόμη φοιτήτρια,πάνε πάνω απο 13 χρόνια λοιπόν, όταν ένα πρωινό στον Παπαδάκη άκουσα μια ιστορία που μου έκανε φοβερή εντύπωση. Ήταν για έναν Κύπριο μαθητή στην Αγγλία, που είχε ένα σκύλο κοντά στην αυλή του. Έβαλε λοιπόν να τηγανίσει λουκάνικα, άνοιξε το παράθυρο για να το μυρίσει ο σκύλος, τον φώναξε να έρθει κοντά, κι όταν το ζωάκι πλησίασε για να φάει, του έριξε το καυτό λάδι. Το σκυλάκι έφυγε ουρλιάζοντας από πόνους, κι αυτός γέλαγε και το τράβαγε με κάμερα. Ήταν τόσο περήφανος για αυτό που έκανε, που στη συνέχεια το έστειλε σε φίλους τους.
Κι εδώ είναι το πρώτο ερώτημα. Πως θα αντιδρούσες αν ένας φίλος σου σου έστελνε ένα τέτοιο email;
Στη χώρα μας είναι τόσο έντονος ο φόβος του να μην γίνω καρφί, δεν είμαι χαφιές, που φτάνουμε στο άλλο άκρο. Ο χαφιές είναι αυτός που με όσα αποκαλύπτει βλάπτει άτομα καλά. Εμείς φτάνουμε να μην αποκαλύπτουμε ούτε κάποιον κακό, κι έτσι τον προστατεύουμε.
Χτες άκουσα μια άλλη ιστορία. Ήταν κάποιος στην Σύρο που πρόσεξαν πως αφού τάιζε γατιά, αυτά πεθαίναν. Κάποιος τόλμησε να του αρπάξει την τσάντα που τάιζε, την παρέδωσε στην αστυνομία κάνοντας καταγγελία, βοήθησαν φιλοζωικές και αποδείκτηκε πως πράγματι το φαγητό ήταν δηλητηριασμένο. Πήγε σε δίκη και με τόσα στοιχεία και μάρτυρες κατηγορίας, καταδικάστηκε. Πήγε εφετείο. Το εφετείο έγινε μετά απο 4 χρόνια, φέτος. Δεν ειδοποιήθηκε κανείς από όσους μπορούσαν να στηρίξουν την ενοχή του. Η ίδια η τοπική κοινωνία προτίμησε να το συγκαλύψει, από συμπόνοια για τον δράστη και το τι θα έπρεπε να πληρώσει ή πόσο καιρό θα φυλακιζόταν. Αθωώθηκε.
Αυτός που σκοτώνει σήμερα ένα ζώο, αύριο θα το κάνει σε κάποιον αδύναμο άνθρωπο. Δεν χρειάζεται να είναι με όπλο ή με κάποιο δραματικό τρόπο. Αυτός που χτυπάει ένα ζώο είναι βέβαιο πως ασκεί βία στο περιβάλλον του. Το να γνωρίζουμε κάποιον τέτοιον άνθρωπο και να μην μιλάμε, είναι αντίστοιχο με το να ξέρουμε πως κάποιος βιάζει το παιδί του, ξυλοκοπάει τη γυναίκα του, αλλά να σωπαίνουμε.
Ένας άνθρωπος μπορεί πάντα να μιλήσει, ένα ζώο όχι. Αν δεν μιλήσεις εσύ που το βλέπεις για αυτό, δεν θα μιλήσει κανείς. Θα υποφέρει μέχρι να πεθάνει, θα το δέρνει καθημερινά και αυτό θα ουρλιάζει, θα σκοτώνει ζώα μέχρι να πεθάνει ο ίδιος, θα βασανίζει ψυχές για πάντα, γιατί όποιος γνώριζε δεν μίλησε. Για να μην τσακωθεί μαζί του που ναι γείτονας, για να μην μπλέξει, για να μην πειράξει το δικό του σκυλί. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν εξουσία όσο δεν τιμωρούνται, όχι αν τους ξεμπροστιάσουν.
Δεν υπάρχει πιο παράλογη αιτιολόγηση στην άρνηση της επώνυμης καταγγελίας απο το είμαστε μια γειτονιά μωρέ, μην τσακωθούμε τώρα. Αν μια τέτοια γνωριμία είναι για σένα πιο σοβαρή απο μια ζωή, μάλλον πρέπει να προβληματιστείς λίγο για τις αξίες σου.
Αν κάποιος είναι δολοφόνος, για ποιο λόγο να μου λείπει η καλημέρα του;
Αν κάποιος κακοποιεί ένα πλάσμα, για ποιο λόγο να με ενοχλεί που γυρνάει τα μούτρα του μόλις με βλέπει;
Τολμήστε και μιλήστε. Η ανοχή τους δυναμώνει. Όχι μόνο για τα ζώα. Για την ποιότητα της ζωής μας.