Για όσους τον έχουμε γνωρίσει από κοντά αυτό το βίντεο είναι τουλάχιστον συγκινητικό. Βλέπετε αυτόν τον ασπρόμαυρο σκυλάκο που τρέχει παντού τόσο γρήγορα; Αυτός είναι ο Μάρκος. Ο Μάρκος ήταν αδεσποτάκι που τάιζε κάποιος, όταν ξαφνικά μια μέρα τον βρήκε να μην μπορεί να κινήσει τα πίσω του πόδια. Δεν μερίμνησε για γιατρό άμεσα, κι έτσι 3 μήνες περάσαν μέχρι ο Μιχάλης Παπαδημητρίου να τον δει για πρώτη φορά. Τα πίσω πόδια δεν τα πατούσε, και κινήταν με έναν ιδιαίτερο τρόπο, κάτι ανάμεσα σε σούρσιμο και κίνηση καγκουρό. Οι ακτινογραφίες έδειξαν ότι έχει χτυπηθεί από σκάγια, τα οποία προκάλεσαν αυτή την παράλυση, ενώ οι νευρολογικές εξετάσεις μας έπνιξαν με σαφήνεια κάθε πιθανότητα να περπατήσει ξανά. Όσοι κτηνίατροι είδαν τις εξετάσεις του, πολύ καλοί γιατροί, με εξειδίκευση σε αντίστοιχα περιστατικά, όλοι είπαν πως θα ήταν καλύτερα να γίνει ευθανασία αφού η ποιότητα ζωής του δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι καλή. Ο Μάρκος δεν αισθανόταν τίποτα από τη μέση και πίσω, με αποτέλεσμα να λερώνεται διαρκώς όπου βρισκόταν, η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη ενώ χρειαζόταν πολλές πλύσεις μέσα στη μέρα.
Ένα ανεπαίσθητο κούνημα της ουράς του ήταν αρκετό για να αναπτερώσει τις ελπίδες της Andrea Vöge που αποφάσισε να τον πάρει για φιλοξενία με την σοβαρή πιθανότητα να τον κρατήσει για πάντα αφού σε αυτή την κατάσταση δεν θα έβρισκε σπίτι. Λίγο καιρό αφού πήγε στο σπίτι της η ουρά του άρχισε να κουνιέται κανονικά, όπως κάθε σκύλου, και ένα μήνα μετά απο αυτό άρχισε να στέκεται πάλι στα πόδια του. Στην αρχή δειλά, έπειτα να κάνει τα πρώτα του βήματα και στο τέλος άρχισε να τρέχει και να τρέχει και να τρέχει…. Είναι φοβερό τι επίδραση μπορεί να έχει η αγάπη ε; Το καλοκαίρι που μας πέρασε, κάποιοι φίλοι της την επισκέφτηκαν και όταν είδαν τον Μάρκο τον ερωτεύτηκαν! Ο Μάρκος είχε βρει πια την οικογένειά του. Η ζωή του είναι πια το όνειρο του κάθε σκύλου. Δυστυχώς δεν μπορούμε να ανεβάσουμε και φωτογραφίες και βίντεο στο ίδιο ποστ κι ανάμεσα στις φώτο πριν και μετά επέλεξα το βίντεο που μαρτυρά όλη αυτή τη δύναμη ψυχής που είχε ο Μάρκος, όμως κυρίως η Άντρεα. Η κατάληξη που περιμέναμε ήταν εντελώς διαφορετική, και το να αναλαμβάνεις ένα ζώο ενώ την γνωρίζεις θέλει πολλή αγάπη και κουράγιο.