Η φωτογραφία μπορεί να μην εντυπωσιάζει και τόσο, όμως είναι από τις πιο ιδιαίτερες ιστορίες 
Η Κάτια ήταν μια αδεσποτούλα που ένας όχι και τόσο νεαρός κύριος τάιζε κι εκείνη από τη λαχτάρα της για αγάπη ξεκίνησε να τον ακολουθεί παντού! Ο κύριος δεν είχε κανένα πρόβλημα, την φρόντιζε και την πρόσεχε, όμως κάποιοι γείτονες είχαν, γιατί η Κάτια είχε αρχίσει να γίνεται προστατευτική με τον άνθρωπό της. Συμφωνήσαμε τότε να την στειρώσουμε για να ηρεμήσειλίγο και ο κύριος με τη γυναίκα του συμφώνησαν να την φιλοξενήσουν και να της δώσουν την αντιβίωση που χρειαζόταν μέχρι να αναρρώσει. Έτσι η Κάτια μπήκε στο σπίτι και από τότε δεν βγήκε ξανά ποτέ!
Την κράτησαν, έγινε μέλος της οικογένειας και ζει με τους ανθρώπους που αυτή διάλεξε. Κάθε μέρα πηγαίνει με τον ηλικιωμένο κύριο στα κτήματα, τρέχει ελεύθερη και βοηθάει με τον τρόπο της όσο μπορεί και τα βράδια πάει για ύπνο στο σπιτάκι της, παρέα με το φίλο της το γάτο, που δυστυχώς ήταν βράδυ και δεν φαίνεται καλά στη φωτογραφία.
Το να κάνει κάποιος την υπέρβαση και να πάρει ένα ζώο από το δρόμο μόνος του είναι κάτι άξιο σεβασμού. Όταν όμως οι άνθρωποι που το κάνουν ανήκουν σε μια γενιά που θεωρούσε στην συντριπτική της πλειοψηφίας τα ζώα εργαλεία, τότε είναι μια πράξη βαθιά συγκινητική και άξια θαυμασμού 
