Αν έχεις οίστρο διάβαινε.
Η φατσούλα μας τριγυρνούσε στον Ελαιώνα. Κουταβίτσα, τη χτύπησε ένα αυτοκίνητο και με οίστρο με ένα σωρό αρσενικά να την καταδιώκουν! Πήραν πολλοί να μας ενημερώσουν όμως όλοι στο άκουσμα της έλλειψης χώρου φιλοξενίας χάνονταν. Μέχρι που πήρε η Μαρία Φίλη. Την βρήκε πάνω στα βότσαλα της παραλίας, τόσο αποκαμωμένη που δεν άνοιγε καν τα μάτια της. Της εξηγήσαμε πως ήταν αδύνατο να την πάρουμε αφού δεν έχουμε κάποιο χώρο και τη ρωτήσαμε αν μπορούσε η ίδια να τη φιλοξενήσει. Απάντησε πως δεν γίνεται, όμως μπορεί να πληρώσει για τη φιλοξενία της μέχρι να βρει μια οικογένεια. Στο μεταξύ θα την κρατούσε η ίδια. Όμως πέσαμε στις μέρες του 15 Αύγουστου και η φιλοξενία, ακόμα και με αμοιβή, ήταν αδύνατη, δεν βρίσκαμε τίποτα. Η Μαρία βρέθηκε με ένα σκυλί σε οίστρο, με αρσενικά να διεκδικούν και να κλαιν έξω από την πόρτα της, όμως δεν έκανε πίσω, την κράτησε σχεδόν 10 ημέρες, όσο μας πήρε να καταφέρουμε να βρούμε ένα χώρο επιτέλους. Στο μεταξύ έψαχνε να της βρει μια οικογένεια. Μια Κυριακή πρωί πήραμε τη μικρή για να μεταφερθεί στη φιλοξενία της και το ίδιο απόγευμα μας πήρε η Μαρία πως είχε βρεθεί μια πολύ καλή οικογένεια! Η σκυλίτσα επέστρεψε σε λίγες ώρες για να πάει στην Αθήνα, στο σπίτι της. Εκεί την περίμενε ένας ηλικιωμένος γάτος που όμως ζούσε πάντα με σκυλιά και τα σκυλιά της οικογένειας του κάτω ορόφου. Τα παιδιά που την υιοθέτησαν είναι φοβεροί άνθρωποι, φιλόζωοι και συνειδητοποιημένοι. Η εθελόντριά μας που μετέφερε τη μικρή και τους γνώρισε, ενθουσιάστηκε για την καλή της τύχη! Κι έτσι, από εξαντλημένη με κρεβάτι τα βότσαλα, ζει με αγάπη και κρεβάτι τον καναπέ. Υπάρχουν πολλές ψυχούλες εκεί έξω που χρειάζονται να σωθούν. Αρκεί να βγούμε λίγο -ή και πολύ καμιά φορά- από τη βολή μας για να το καταφέρουμε. Σίγουρα αξίζει όμως 