Εθελοντής γεννιέσαι, αλλά προπάντων ΓΙΝΕΣΑΙ!
Γιατί είναι επιλογή, είναι τρόπος ζωής, είναι αρετή.
Αντί να γκρινιάζω μια ζωή για το πόσα στραβά κι άδικα βλέπω τριγύρω μου και να κατηγορώ το κράτος, την αστυνομία, το Θεό τον ίδιο, επέλεξα να κάνω κάτι επί του πρακτέου γι’ αυτό.
Αντί να ψάχνω για να μεταθέσω την ευθύνη σε τρίτους για κάποιο πρόβλημα που συνάντησα στο δρόμο μου, επέλεξα να κάνω ο,τι περνάει από το χέρι μου για να βρω λύση.
Αντί να στρίβω τη ματιά μου και να στολίζω με την αδιαφορία μου τις αδικίες, τον πόνο και τα λάθη που θεωρώ σημαντικά, επέλεξα να τα κοιτάζω κατάματα, ν’ απλώνω το χέρι, να στέκομαι δίπλα στον αδικημένο και πονεμένο!
Γιατί το προστάζει η ηθική, η λογική και η συνείδηση.
Γιατί το να προσφέρεις, στην ουσία του, δεν σημαίνει μόνο να δίνεις, αλλά να παίρνεις. Κι όσο κι αν ακούγεται αντιφατικό, δεν είναι. Κι όσοι το κάνουν ξέρουν, ξέρουν πόσα πολλά αποκομίζεις και πόσο γεμίζει η ψυχή!
Γιατί είναι τόσο όμορφο το συναίσθημα της ολοκλήρωσης και της ικανοποίησης, όταν πέσεις για ύπνο, η τελευταία σκέψη να είναι το πλάσμα που βοήθησες σήμερα.
Δεν μπορώ να εντοπίσω πότε ξεκίνησε χρονικά αυτό. Πάντα υπήρχε μέσα μου, γι’ ανθρώπους και για ζώα σε ανάγκη. Απλά τα ζώα κερδίζουν έδαφος έναντι των ανθρώπων, λόγω της αγνότητάς τους, λόγω ότι είναι εντελώς έρμαια της δικής μας βούλησης και λόγω της απεριόριστης κι άνευ όρων αγάπης που δίνουν χωρίς να ζητήσουν τίποτα εξ’ αρχής.
Γι’ αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω την σκυλίτσα μου τη Σουλτάνα που πλέον δεν είναι στη ζωή, γιατί αυτή με έμαθε να μην το βάζω κάτω, να μην απογοητεύομαι και να μάχομαι για το καλύτερο! Αυτή ήταν που με βοήθησε να ξεπερνάω τις λύπες και τα προβλήματα και με κοίταζε στα μάτια, βλέποντας μέσα μου τον σωτήρα της… Κι όταν έχεις νιώσει αυτό το βλέμμα, εθίζεσαι… Θέλεις να το νιώθεις συνέχεια, όσα ζευγάρια μάτια κι αν σε κοιτάζουν και βλέπουν ένα σωτήρα, ποτέ δεν είναι αρκετά!!!
Όσοι δεν το έχουν νιώσει αυτό, έχουν χάσει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ύπαρξής τους… είναι άνθρωποι λειψοί… δεν ξέρουν τι χάνουν!!!