Ο Άτον βρέθηκε να περιπλανιέται στην παλαιά εθνική οδό στην Ακράτα, σκελετωμένος, με μια τεράστια πληγή στο κεφάλι και ένα έντονο πρήξιμο ενώ έψαχνε στο χώμα κάτι για να φάει. Κυνηγοσκυλάκος, χτυπημένος στο κεφάλι, αποστεωμένος, η εθελόντρια του Συλλόγου μας που τον βρήκε τον πήρε και τον πήγε άμεσα στον κτηνίατρό μας Μιχάλη Παπαδημητρίου για τη φροντίδα της πληγής του και τις πρώτες εξετάσεις. Ο Άτον ήταν μια χαρά κατά τα άλλα, όμως ήταν ήδη 4 ετών, οπότε ελπίδες για υιοθεσία δεν υπήρχαν. Ο Άτον μεταφέρθηκε στο καταφύγιο που φαινόταν πως του άρεσε δίνοντάς μας αυτό υποψίες για την ως τώρα ζωή του. Το να αρέσει σε ένα ζώο η διαμονή σε ένα περιορισμένο χώρο, χωρίς βόλτες και χάδια σε βάζει σε άσχημες σκέψεις για το παρελθόν του. Ο καιρός περνούσε και φυσικά κανείς δεν ζητούσε τον Άτον, αλλά αυτό δεν ξάφνιαζε κανέναν γιατί κυνηγόσκυλο και ούτε καν κουτάβι είναι μάλλον απίθανο να το ζητήσει οποιοσδήποτε. Τελικά όμως δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την ελπίδα μας!
Πριν 2 μήνες η καλή μας φίλη Andrea Vöge μας ενημέρωσε για κάποιους γνωστούς της που έψαχναν να υιοθετήσουν έναν γκεκάκο-γκέκας ήταν και ο προηγούμενος σκύλος τους που είχε φύγει πρόσφατα και θέλαν κάποιον να του μοιάζει-όμως θέλαν κάποιον όσο μεγαλύτερο γίνεται σε ηλικία. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, που θέλουν να βοηθήσουν ένα ζώο μεγαλύτερης ηλικίας. Μόλις είδαν τον Άτον τον ερωτεύτηκαν! Αυτό ήταν, ο Άτον είχε μόλις βρει σπίτι, πέρα από κάθε προσδοκία 
Χτες μας έστειλαν φωτογραφίες από τη νέα του ζωή και η χαρά μας είναι τόση που θέλουμε να τη μοιραστούμε με όλους!
Στις φωτογραφίες βλέπετε τον Άτον πριν, στο καταφύγιο, και τον Άτον τώρα, στο σπίτι του.
Ένας κυνηγόσκυλος που εγκαταλείφθηκε να επιβιώσει μόνος του, που κάποιος τον χτύπησε άσχημα στο κεφάλι με κάτι βαρύ ποιος ξέρει γιατί, που θα πέθαινε κάποια στιγμή μόνος σε ένα κελί κι η τύχη του χαμογέλασε.
Οι ιστορίες σαν του Άτον μπορούν να γίνουν, πρέπει να γίνουν, περισσότερες. Κι είναι τόσο εύκολο τελικά. Η επιλογή είναι δική μας.
Ο Άτον στο καταφύγιο και ο Άτον στη νέα του ζωή.
