Μέχρι λίγες πριν ήταν η Λαμπραντορίτσα. Ζούσε στο καταφύγιο, όπου έχει περάσει τα τελευταία 4 σχεδόν χρόνια της ζωής της. Τη γνωρίσαμε μανούλα, φοβερά αδυνατισμένη και ταλαιπωρημένη, με τον ως τότε ιδιοκτήτη της που της πέταγε κροκέτα απο μακρυά και της φώναζε να μην τον πλησιάσει γιατί ήταν βρώμικη. Όταν γέννησε, πήρε τα μωρά της για να τα εγκαταλείψει, ένας εθελοντής μας τον είδε, έγινε καταγγελία και η Λαμπραντορίτσα ήρθε στην κατοχή μας. Χωρίς τα μωρά της, αφού τα είχε ήδη αφήσει κάπου, η Λαμπραντορίτσα πέρασε πολύ δύσκολα μέχρι να προσαρμοστεί στο καταφύγιο κι ενώ ελπίζαμε σε μια σύντομη υιοθεσία λόγω της ομορφιάς της και του ότι ήταν ‘ράτσα’ η υιοθεσία δεν ερχόταν. Αρκετοί κατά καιρούς λέγαν πως θα ερχόντουσαν να τη δουν από κοντά όμως ποτέ δεν ήρθε κανείς. Πριν 1,5 χρόνο ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ζήτησε ένα σκυλάκι και όταν τους πήγαμε τη Λαμπραντορίτσα φάνηκε πως θα ήταν καλά εκεί. Αλίμονο, σύντομο δέθηκε και στις εκκλήσεις της για χάδια είχε φωνές και απειλές. Φυσικά την πήραμε αμέσως μόλις ενημερωθήκαμε σχετικά. Από τότε στο κελί της στο καταφύγιο, να περνάν οι μέρες και οι εβδομάδες και να μην φαίνεται κανείς…. Ένα σκυλί που τόσα χρόνια απλά ψάχνει να αγαπηθεί, έχει τόση αγάπη να δώσει και κανένας που να τη θέλει.
Από προχτές είναι η Λήδα.
Ο Βαγγέλης Κονδύλης είδε στη Λήδα το παρεάκι που έψαχνε για τον Πάτ, θαύμασε την ομορφιά της και τον άγγιξε η ιστορία της. Όμως δεν έμεινε στα λόγια, αυτός πήγε στο καταφύγιο, που ο δρόμος έχει καταρρεύσει λόγω βροχών, και την πήρε αγκαλιά για να τη μεταφέρει σχεδόν ένα χιλιόμετρο μέχρι το αυτοκίνητό του. Κι εκείνη μόλις τον είδε, θαρρείς και κατάλαβε γιατί βρίσκεται εκεί, άρχισε να κάνει χαρές και να πηδάει στον αέρα. Πλέον η Λαμπραντορίτσα έχει όνομα και οικογένεια, ανθρώπους να την αγαπάν και έναν υπέροχο φίλο που την κυνηγάει για να παίξουν. Μετά από 4 χρόνια αναμονής στο καταφύγιο, μετά από 5 χρόνια μοναξιάς, δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο ‘καταφύγιο’.
Σε λίγες μέρες θα κάνει τα πρώτα της πραγματικά Χριστούγεννα 
